بررسی اثربخشی پروپرانولول و دیلتیازم بر کیفیت، تعداد حملات، طول دوره درد در بیماران آنژین پایدار مراجعه کننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

بررسی اثربخشی پروپرانولول و دیلتیازم بر کیفیت، تعداد حملات، طول دوره درد در بیماران آنژین پایدار مراجعه کننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ارسلان خالدی ، نسرین الهی 2، مهرناز مرادی 3، شهریار صالحی تالی 4٭ تاریخ دریافت 16/06/1392 تاریخ پذیرش 25/08/1392 چکیده پیش زمینه و هدف: درمان بیماری ایسکمی قلبی مشتمل بر اطمینان به بیمار، شناسایی و رفع عوامل خطر، تغیرات سبک زندگی و درمان دارویی است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی پروپرانولول و دیلتیازم بر کیفیت، تعداد حملات، طول دوره درد در بیماران آنژین پایدار مراجعه کننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بوده است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 60 نفر از بیماران مبتلا به آنژین صدری که برای اولین بار با درد سینه و بدون دریافت هیچ‌گونه داروی قلبی به پزشک متخصص قلب در درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد مراجعه نموده به روش آسان انتخاب شدند. ابتدا تحت تست ورزش قرار گرفتند سپس با تکمیل پرسشنامه انجمن قلب کانادا کلاس یا گروه آنژینی آن‌ها مشخص و به روش تصادفی ساده در دو الف و ب تقسیم شدند. با استفاده از پرسشنامه و برگه ثبت متغیرهای فیزیولوژیک مشخصات دموگرافیک، نوع داروی مصرفی، شدت و تعداد حملات درد قلبی و نتیجه تست ورزش بیماران ثبت گردید. درمان توسط پزشک معالج روزانه هر هشت ساعت با 20 میلی‌گرم پروپرانولول برای گروه الف و 30 میلی‌گرم دیلتیازم برای گروه ب به مدت شش هفته شروع شد. هر دو هفته بیماران به درمانگاه مربوطه مراجعه نموده ابتدا توسط محقق از نظر شدت و تعداد حملات درد، عوارض جانبی دارویی بررسی و سپس توسط پزشک معالج معاینه می‌شدند. در اتمام دوره درمان شش هفته (مجدداً تمام بیماران دو گروه تحت تست ورزش قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه درد تیپیک آنژین صدری و مثبت شدن تست ورزش و معیارهای خروج از مطالعه درمان با سایر داروهای قلبی، وجود عوارض دارویی، ابتلا به دیابت، قطع دارو و بستری در بیمارستان بوده است. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تست‌های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل گردید) یافته‌ها: نتایج بیانگر آن بود که از مجموع 60 بیمار آنژین پایدار در دو گروه پراپرانول و دیلتیازم 3/68 درصد مرد و 7/31 درصد زن بود. فراوان‌ترین کیفیت درد آنژینی درد خفیف با 50 درصد و کمترین درد آنژینی درد وحشت زده با 10درصد بود. فراوان‌ترین کلاس آنژینی با 80درصد مربوط به کلاس 2 و کمترین آن مربوط به کلاس 3 با 3/8 درصد بوده است. آزمون تی زوج با 05/0p< بیانگر آن بود که پروپرانول در مقایسه با قبل از درمان بر طول دوره درد تأثیر داشته به طوری که این تأثیر در گروه دیلتیازم بر تعداد حملات درد و طول دوره درد بوده است. آزمون تی مستقل با 05/0P< بیانگر تفاوت معنی‌دار آماری بین اثر بخشی درمان در دو گروه پروپرانولول و دیلتیازم بر تعداد حملات درد بوده به طوری که دیلتیازم بر کاهش تعداد حملات درد تأثیر اثربخش‌تر بوده است. آزمون دقیق فیشر با 05/0P< بیانگر اختلاف معنی‌دار آماری بین منفی شدن تست ورزش در دو گروه ایندرال و دیلتیازم بوده به طوری که در گروه دیلتیازم بیماران به طور معنی‌داری تست ورزش آن‌ها منفی شده است. بحث و نتیجه‌گیری: گرچه ایندرال و دیلتیازم بر کیفیت درد، تعداد حملات درد، طول دوره درد بیماران دارای آنژین پایدار موثر بوده. اما این تأثیر توسط دیلتیازم اثربخش‌تر بوده است. گرچه تائید این تأثیر با حجم بیشتر باید مورد بررسی قرار گیرد. کلید واژه‌ها: انژین پایدار، پروپرانولول، دیلتیازم، طول دوره درد، تعداد حملات درد مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره یازدهم، شماره دهم، پی در پی 51، دی 1392، ص 752-745 آدرس مکاتبه: اهواز، بلوار گاستان، خیابان اسفند، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، دانشکده پرستاری و مامایی، تلفن: 09131835118 Email: [email protected]